വഴിതെറ്റി പോയ ചില ഓര്‍മകളില്‍ ചിലപ്പോള്‍ ചിതറിവീഴുന്ന ജീവിതമുഹൂര്‍ത്തങ്ങള്‍ ഉണ്ട്... സ്മ്രിതികളുടെ ഇരുളടഞ്ഞ ഇടനാഴികയില്‍ ഒരു വേള കടന്നുവന്ന ഒരു തണുത്ത സ്പര്‍ശം....

മടക്കയാത്ര

മരണമേ നിന്റെ മണിത്തൂവല്‍ കിടക്കയില്‍
ഒരു മാത്ര എന്‍ ഓര്‍മ്മകളെ തലോടട്ടെ ഞാന്‍ വീണ്ടും..
മിടിക്കുമീ ഹൃദയത്തിന്‍ സ്പന്ദനമോരോന്നിലും ..
അറിയട്ടെ ഞാന്‍ നിന്റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പുകള്‍..

പ്രണയിച്ചു ഞാന്‍ എന്റെ ജീവനാം ജീവനെ..
എന്റെ പ്രണയത്തില്‍ ഞാന്‍ എന്റെ ജീവിതംമാര്‍പ്പിച്ചു..
ഒടുവിലി തീരത്തില്‍ ഒറ്റയായ് ഞാന്‍ -
ഇരുളിന്‍ കളിക്കൂട്ടുകാരാ നീ എവിടെയോ..

മയങ്ങുനെന്‍ മിഴികളില്‍ മരിക്കുന്നെന്‍ ചേതന..
മരിക്കാതതോ എന്റെ നിറമാര്‍ന്ന സ്വപ്നവും..
അണയുന്ന വിനാഴികയില്‍ നീ വരുമ്മെന്നരിയിലും..
മറക്കുവാനാകില്ല നീ തന്നൊരാ നിമിഷങ്ങള്‍..

ഒദുവിലീ കൊടിയ വേദന പേറുവാന്‍..
അരുതാതതെന്തു ഞാന്‍ ചെയ്തുവെന്‍ ജീവനില്‍??
പ്രാണനേക്കാള്‍ ഏറെ വിലയിട്ടെന്‍ പ്രണയത്തെ..
പകുത്തെറിയാനനെനിക്കായില്ല എന്നതോ ??

ഇരുള്‍ പരന്നീടുന്നു..ഇമ്മകള്‍ നിറയുന്നു..
അവസാന ശ്വാസത്തില്‍ അവ്യക്തമാം നിന്‍ രൂപം..
എന്‍ ദിനങ്ങളില്‍ നീയില്ലയെങ്കില്ലെന്നോമാലെ..
നിറങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളുമിനിയെനിക്കെന്തിന്‍..

അനാഥമീ ജീവിതമിനിയെനിക്കെന്തിന്‍.....