Monday, February 25, 2008
MaZhayile PraNayaKalaM...
ഫെബ്രുവരിയില്‍ മഴ പതിവില്ലാത്ത ഒരു ദേശതാണ് നമ്മുടെ ജീവിതം..അഥവാ പെയ്താല്‍ തന്നെ മഴതുള്ളികള്‍ക്ക് മുള്ളുകളുടെ മൂര്‍ച്ചയായിരിക്കും ..അത് മജ്ജയെ ആഞ്ഞു തുളക്കും. നമ്മള്‍ കൈകോര്‍ത്തു പിടിച്ചു, കുടചൂടി നടന്ന കായല്‍ക്കരയിലെ വഴികളെല്ലാം മഴവെള്ളം നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്നു... നിന്‍റെ പാദങ്ങള്‍ സൌമ്യമാക്കിയ വീധിയിലെ ഓരോ ചുവടു വയ്പിലും എനിക്ക് ചോര പൊടിയുകയും കാലുകള്‍ ദുര്‍ഭലമാവുകയും ചെയ്യുന്നു..ഞാന്‍ അബോധതയിലേക്ക് ആണ്ട് പോവുകയും ശിധിലമായ നമുടെ പ്രണയ കാലം ഓര്‍മയുടെ ആഴങ്ങളില്‍ നിന്നു എത്തിനോക്കുകയും ചെയ്യുന്നു..സൂര്യനസ്തമിക്കുനത് പോലെ വെളിച്ചം മാഞ്ഞു പോകുന്നു... നിലക്കാത്ത മഴയുടെ മര്‍മ്മരം മാത്രം ബാക്കി... എന്‍റെ നിശ്വാസങ്ങളെ വഹിച്ചു കൊണ്ടു കടന്നു പോകുന്ന കാറ്റു ഒരിക്കലെങ്കിലും നിന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ എതിചെര്‍നിരുന്നുവെങ്കില്‍.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment